داد از چشم خمارت،بی قرارم
وای از عشق
وای از قصه دلتنگی بی پایانت عشق
وای از عشق
آی از عشق
مست رویت شدم ای فریاد از عشق
رفته عمرم به رهت بر باد از عشق
آه از عشق
وای از عشق
هر ثانیه بی قافیه از عشق تو مستم
جانان منی جان منی دل به تو بستم
دیوانه و ویرانه ترین مرد زمینم
از هجرت میمیرم
من در پی کویت
دیوانه ی رویت
روز و شب و هر لحظه شوم مست ز بویت
شیدای زمانم
بی تو نتوانم
رحمی کن و در دیده ی مستت ده امانم
بی تاب نگاهت
بی طاقت راهت
آشوبم و دل بسته ی آن صورت ماهت
تو آتش جانی
خواهی که ندانی
بیچاره دل از دوری تو گشته روانی