یه قابه عکس لایه دوتا دستام مرده
یه روبانه مشکی رویه عکسم خورده
یه نگا آینه بکن بگو چی میبینی ها؟
یه قالبه تن که پره فلزه و سربه
یادت رفت ک نفسم تویی
ماهی و تنگیم هدفم شدی
چرا مگه سفت بغلش کردم
که لیز خوردو تش از بغلم سُرید
رو مغزم هنو جایه حرفات مونده
تو کارته کاری کنی ک چشما زوم شه
رفته رفته واشده تو روت توروم حیفه
منی که زدم ع خودم حاله تو خوب شه
انقد سردی ک شدم یخه خشک
کارما نه ،کاما میگیره یقه تو
مثه گوزن میخه دیواره سرتو
من ع خودم حرصیم اره خب
دیگه باشی چه فایده وقتی پارشه قلب
الان خونه سوخته نمیخوام بارشه برف
اره برا تو خوبه برامن چالشه مرگ
تو مفبری کثیفی وا بده پ
الان کلی شعره چرکه حاصله من
این یکیو دارم مینویسم واسه دلم
من ع غم شعر مینویسم ساده بگم
یه دیوان شکستم شاعره غم
♪♪♪
کارته اگه زندم فقط من
کارته اگه شدم بدتر ع قبل
کارته اگه خوردم دمقم
کارته باتو قلبم هدر رفت
بم بگو تو من پیه چی تو
دوباره دندونات میجوعه خره کیو
دیگه نفرته گذشت ع گلگیو
باید با تبر قطت کرد پینوکیو
وقتی زندگی ریشه تویه آب میدوونه
مغز ارزوهاشو بهت تو خواب میخورونه
ما خوردیم چون دله ک صاب کارمونه
من تو باغه دلمو تو فکره کاشته ناخونت نه
نمیشه هم قد قواره من
ببری بدوزی بزنه زار به تنه من
من همونیم که نداره کار به کاره کس
ولی دره دیزیم باز نمیذاره شب
من شبم تو کولم قفس بود
کفترم رو بومم کفن بود
دفترم به زور از قلم دور
جوهرم ک رویه ورق خون
الان منمو فلورازپامام
شده پره فلو رایم کارام
جا آب میره فلوراید پاما
چرا نمیری تو رویه لاین باما
گایی وقتا آرومم نه همش
اینکه جایی جام نیستم بوده ثمرش
زیره صد کیلو اهنگم خمه کمرم
یه سر کلیدی اویزونه رو سره تبرم
♪♪♪
من علنا بلدم رمقم بره پا ورقم تا عرقم بشه زمینه رقمم رو لبمم پیه حروفه کلمم عملا قلمم میشینه پایه هدفم نمیتونم ببینم یه آدمه تلفم