متن آهنگ ( متن ترانه ) سخته جدایی آیت احمدنژاد

توشم هات وه توش فرخ له قایک
نیه له ده رگای هیچ پادشایی
توشم هات و توش ئه رمنی گه وریک
سزام په ئه دا هه ر سات به طوریک
ئاخر نفس مه و مالم باره کا فه قه ت یاسینت له من کار ئه کا
یاسنی مرگم ته نیا ناوته نه خی کف نه که م ذولفی خاوته
قیبله م به بالای عه رعه ریت قه سه م
به مه یلو وه فای سه ر سه ریت قه سه م
هیجرانت کوشتمی هه نا سم چوه به ست
ئا له م ئا خره با نه مرم بی که س
سخته جودایی سخته سخته ته نیایی سخته
سخته جودایی سخته خوایا ته نیایی سخته
پیر بوم له دس قول و قرارت
♪♪♪
عمیش له هزاران فصلی بهارت
یادت هر بوسه تلی که کیلات
اونه نهاتی توم بوسه داری
اترسم دوریت بوم بیته عادت
دیدار من و تو بیوته قیامت
تاریک له زلفت خه ناو کفتکم
نک له قیامت فراموشت کم
قیبله م به بالای عه رعه ریت قه سه م
به مه یلو وه فای سه ر سه ریت قه سه م
هیجرانت کوشتمی هه نا سم چوه به ست
ئا له م ئا خره با نه مرم بی که س
سخته جدایی سخته سخته ته نیایی سخته
سخته جدایی سخته خوایا ته نیایی سخته
♪♪♪
عاقبتم گره خورد با فتنه ی زیبارویی مانند فرخ لقا
که در بارگاهِ هیچ پادشاهی مانند او نیست
عاقبتم گره خورد با فتنه ی یک ارمنی یک گبر
که هر ساعت به یک شکل مرا عذاب می دهد
این نفس های آخرم است به زودی دنیا را وداع می گویم
و فقط دعای یاسین توست که می تواند روحِ مرا آرام کند
دعای یاسینِ مرگِ من تنها نام توست
نخِ کفنِ من زلف پریشان توست
ای قبله ی من به قامت همچون سروت قسم
♪♪♪
به عشق و وفای زودگذرت قسم
دوریت مرا کشت
نفسم دارد بند می آید
دنیایم به آخر رسیده
نگذار که بی کس بمیرم
پیر شدم از قول و قرارهایی که گذاشتی و عمل نکردی
همچنین از بلبلان فصلِ بهارت
به یادِ تو یک نهال کاشتم
آنقدر دیر آمدی که آن نهال تبدیل به یک درخت شده
می ترسم که دوری ات برای من عادت شود
که دیدارِ من و تو به قیامت بیفتد
یک تار از موهایت را درونِ کفنم بینداز
مبادا که روز قیامت فراموشت کنم