سرمو روبروی علامتات خم کردم
اسمتو بردم و چشمامو برات نم کردم
جای مادرم که پا نداشت بیاد تا روضت
نیتی کردم و چای روضتو دم کردم
تلخی چایی و شیرینیه غم
یعنی که تلخی زندگیمو شیرین کن
تورو به گریه سنگین غمت
بیا و نامه اعمالمو سنگین کن
ای سرپناهم
خوشبختم وقتی میدی راهم
مثل پر کاه
میشه با تو بار گناهم
میده شفاعت
روزه محشرشال سیاهم
سالار زینب، آقا جان، آقا جان
به نفس کشیدن تو روضه ها محتاجم
تو گناه به سپر پیرهن سیاه محتاجم
هرکسی زنده به یه هواییه، اما من
به هوای حرم کرببلا، محتاجم
اولین باری که اومدم حرم
خودمو پیش خدا حس کردم
عشق و عاشقی و مجنون شدنو
همه رو تو کربلا حس کردم
طاقت ندارم
اربعین رو یادم میارم
حس میکنم که
سر روی شش گوشه میزارم
بارونی میشم
مثل ابری میشم میبارم
سالار زینب، آقا جان، آقا جان
نوکریمو دوست دارم که عزت، دنیامه
دوست دارم بگم امام حسین فقط، آقامه
دلخوشم به پیرهن سیاهی که میپوشم
عشق کربلای تو ارثیه بابامه
به نسیم پرچم روضه قسم
آبرومو از همین در دارم
قول میدم که روز محشرم که شد
پرچم سبز تورو بردارم
این از رموزه
وقتی عشقت مشعل فروزه
خوشبختی یعنی
پیرهنم رو زهرا بدوزه
تو کاری کردی
محشر جسم نوکر نسوزه
سالار زینب، آقا جان، آقا جان