جوون امام رضا میخونه کجایی مادر من
روی خاک حجره غریبونه میسوزه پیکر من
چشام گریونه دلم پر خونه لبام روضه میخونه
ای خدا خون شده دل دلبر رضا
از عطش خم شده گل پرپر رضا
دست و پا میزنه علی اکبر رضا واویلا
کبوترا تو آسمون با هم پرا رو وا میکنن
یه سایبونی رو تن آقا میان به پا میکنن
توی آفتاب دلش بی تاب هنوز تشنه آبه
♪♪♪
آسمون محو دیدن روی ماهشه
عمریه درد بی کسی تو نگاهشه
وای من! خونه خودش قتلگاهشه؛ واویلا
میمونه بی غسل و کفن اینجا سه روز اگه بدنش
شبیه حسین نمیشه غارت انگشتر و پیرهنش
داره میمیره عزا میگیره دلش کربلا میره
افتاد از بام خونه تا پیکر آقا
شادی کرد تو کوچه چقدر همسر آقا!
اما کی رفته رو نوک نی سر آقا؛ واویلا