متن آهنگ ژنتیک محمدرضا فروتن

به گله ای که درونم مرا چرا میکرد
به بچه گرگ غزل های وحشی در بند
نخاع و گردن و انبوه استخوان هایم
به حبس تا ابد در ایون گه نایم
♪♪♪
به نوجوانی چرک و آنرشی خواندن
به یک هزاره به پای عقیده ای ماندن
به بسته بندی تو در دو متر تترون زرد
به جیغ تلخ کش و میت و ادامه ی درد
♪♪♪
به لرزش عضلانی بعد استفراغ
به ایسم های چند مبانی اخلاق
بروست گردی رمبو عطر چیپانچی
به چرک کردن شعرم میان نوستالژی
♪♪♪
به قتل خواهرکان غریب نا تنی ام
به شاهنامه بی وزن تن تن تنیم
به خس خس لزج آب و خون شش هایم
به سنت رفیقای رفیق کش هایم
♪♪♪
به معده ام که سراسر اسید میسازد
به قلب سالم و پمپاژ های یک تا صد
به لثه های تکاتک ردیف دندانم
قسم قسم به خویش که با استناد میدانم
♪♪♪
که من علیه ژنم انقلاب ها کردم
درون معرکه نطفه ام چه ها کردم
که صد هزار صفت همه کرد سمت ژنم
چقد جنگیدم شعر را رها کردم رسانه آهنگ
♪♪♪
چقد سرباز خوب و منصفی بودم
که زنده ماندم و بر خویش اتکا کردم
که جبر تلخ ژنتیک شبیه شوخی شد
که آرکی تایپ خودم را خودم بنا کردم
♪♪♪
به ۲۱ گرم از هیچ معتقد شدم
به ۲۱ گرم از هیچ اکتفا کردم
مهندسی دقیق بنای فونداسیون
و احتمال شکستی به درصد میلیون
♪♪♪
به درصد میلیون من شکست میخوردم
اگر که شک به قضایای جبر میبردم
یقین مضطربم در غشای سلولی
شناور لزج ایکس عرضی و طولی