متن آهنگ ( متن ترانه ) فنجون قهوه قیامت باند

چند نخ سیگاره یک فنجون قهوه
همون جای قدیمی مه میرفتیم ته هفته
چندتا عکس توی گوشیم که گرفته بودی از من
تو همینجا رو همین میز این ساعت توی دستم
ساعتی که هدیه کردی دیگه رمقی نداره
من نمی تونم ببینم جای خالیتو دوباره
حتی اون عکسای با هم دیگه باید پاک می شد
خاطره های قدیمی دیگه باید خاک می شد
تو همه چی می خوام ترین باشم واست
از ستاره های آسمون محبوب تری واسم
همین محکوم کردی بازم این
کهنه دل عاشقو به عشق تازم
که برم جلو همه به عشقت بنازم
دنیا گفت کور خوندی مخالفه سارم
از وقتی نیستی بیدارم تا پسی از شب
قبلا یاسین الان می خونم فاتحه هر شب
قصمون تلخه مث یه فنجون قهوه
بعد تو دلم با کل دنیا قهره
تو خود من بودی و این اتفاق برام
با رفتنت افتاد عین خودکشی برام
نه من زنگ زدم که تو قطع کنی
نه من قطع کردم که تو قطع کنی
این رسم روزگاره مشتی نی
خودشو میگیره مث ما نبوده که مردونی
دیگه جورگیرم داره دست منو پس میزنه
گاهی وقتا حس می رکدم دیگه نوبت منه
من رو قولم میمونم تا ته خطش با توام
تو نخواسته رفتی اما من دارم میام گلم
طبق عادتم مرور خاطراته
این منم که عاشقونه اومدم پا به پات هی
دلگیرم ولی هنوز رو همون صندلی
روبروم همون قاب پنجره قطرات
اما موندگار نیست دقایق
عمر کوتاهی داره گل شقایق
دیگه این قهوه نداره طعمشو
دنیا دیگه خفه شو
حیف از اون پرستو ها می رسه فصل کوچ
دارم حس عمیق شبیه گل پوچ
مهمونتم با یه دسته گل پنجشنبه آخر هفته
نه تو بد کردی رفتی
نه من تنهات گذاشتم
اینکه رسم روزگاره
من که توش دستی نداشتم
نگاه کن به چشم خیسم
که دیگه طاقت نداره
ببینه رو سنگ قبرت هر روز یکی یه گل بیاره