آسمان میبارد بی تو اما
کی تو رخ بنمایی ای مه ناب
ابر غم میبارد ز از دل مجروحم میکشم آه
گو کجایی
گر دلم بر جانم من دگر نتوانم دوری از تو
زین جدایی
از حجر روی تو در فغانم
سوزد گویی در آتش روانم
میسوزم چون جانم نالانم
میسوزم چون جانم نالانم
من .. میداد از درون مینالم
زیم جدایی چشم خون بار تو
این ناله ی جان کاه غلغه و آه تو
بر هجرانم تا کی
رنجم دیدی در …
گفتی تو کی دلدارم
خود از جور حجران و دوری
دل خونین دارم
آه حجر تو دیدم ناله کشیدم
جز جور و بیداد من بی تو ندیدم
مردم دگر از این حجران
از تو چه باشد پنهان
گیردم یادت گریبان
غم بگشاند ..
زین رو چه بینم گریان
زین رو چه بینم گریان