متن آهنگ ( متن ترانه ) پایان اندوه شهریار پارسه

صحبت بکن با من مشتاق حرفاتم

مشتاق حرفی که، لبریزه از ماتم

تعریف کن بازم، از اوج یک بحران

از خلوت تلخت،  توی بیمارستان

روزای پر تردید، روزای خیلی سخت

روزای تنهایی، کنج دیوار رو تخت

تخت کنار تو، غوغای مهمونه

اما کنار تو، هیچکی نمی­مونه

فکر کردی که فردا، یه تکرار دیگس

یک چشم تو خون و چشم دیگَت گِریَس

نُه ماه پر تشویش نُه ماه روح آزار

تا صبح تو گریون، تا صبح تو بیدار

تنها خدا می­دید از غم تو لبریزی

نبود تو ذهن تو، جز کودکت چیزی

تنها خدا می­دید، پر بودی تو از درد

زخم زبونا هم، غم­هاتو بیشتر کرد

چی بوده جرمِ تو؟ معصوم و روئین تن

حتی پزشک­ها هم درکت نمی کردن

هرگز تو به خالق، نکردی اما شک

دعا می­کردی که، سالم باشه کودک

اومد پرستاری نزدیک تو انگار

صدای نبض تو شده مثل رگبار

کودک در آغوشش آروم و خندونه

اما دل مادر، از ترس پر خونه

آهنگ قلب تو با نبض اون نوزاد

سمفونی­ای زیبا، از عشق مادرزاد

مژده بده این بار، تموم شده دردت

گریه نکن دیگه، سالمه فرزندت

سپیده ی امروز طلیعه غم نیست

آخر این قصه تکرار ماتم نیست

نُه ماه پر تشویش نُه ماه روح آزار

تا صبح تو گریون، تا صبح تو بیدار

نُه ماه پر تشویش نُه ماه پر تکرار

تموم شدن انگار، غمای تو این بار