متن آهنگ ( متن ترانه ) فردا شهریار پارسه

نشسته تو خیال غم، یه آدمی تو انزوا

قصه زندگیشه، شب‌های بی طلوعی به انتظار فردا . . .

هر روزِ روزمرگیش

خیمه ی شب بازیه

تو قصه سیاهش، گرد سفید مردن، ارباب این بازیه

انکار عشق و احساس، همیشه این کارشه

بستن کش دور دست، لغزش سوزن تو رگ، ابزار انکارشه

تو بهت دیوار شب، تو لحظه هاش می­میره

دلش می­‌خواهد که دیگه، رو سایه­‌های دیوار، توهمی نبینه

با خون مثبت مرگ، از آدما بریده، منفور و مفرد و گنگ،

کسی براش نمونده که دستشو بگیره

ولی صدای ذهنش قوی­تر از سکوته

تصمیمشو گرفته، رو می­کنه به فردا، نور خدا می­بینه

می­بینه که دوباره، روی پاهاش سواره

به دستای باورش، تو بازی زندگی، دیگه بندی نداره

دوباره می­نویسه قصه زندگیشو

فصل جدید آغاز، رویایِ بچه گیشو، می­ده به بال پرواز،. . .